Mirissa

Afgelopen weekend zijn we met een groep naar Galle en Mirissa gegaan. Aangezien ik Galle al gezien had was ik snel uitgekeken en ben ik met m'n roommate naar Mirissa gegaan. In Mirissa zijn we wezen surfen wat absoluut geen succes was. De golfen waren vrij hoog, dus om überhaupt door de branding heen te komen was een vrij grote uitdaging. Ik ben ongeveer 3 keer bijna verdronken en door een golf meegesleept naar de kust en m'n neus gekneusd. Na een half uur was ik er dus wel vrij klaar mee en ben ik maar op het strand gaan liggen. Gelukkig lag het niet aan mij want het andere meisje waar ik mee was surft vaker thuis en die had er ook moeite mee. In de avond kwam de rest ook naar Mirissa en zijn we met z'n alle uiteten geweest en daarna naar een strandfeest gegaan. Super spectaculair was het niet, maar dat komt omdat het "seizoen" aan de zuidkust voorbij is. 
Deze week begon ik op een nieuwe afdeling: pediatrics. Een ding weten ik zeker, de schattigste kinderen zijn in Sri Lanka. Ze hebben allemaal super grote ogen, hele witte tanden en lachen super veel. Het gaat me moeite kosten om geen lief kindje mee naar huis te nemen. Het grote minpunt van deze afdeling, elk kind dat je ziet is ziek. Gelukkig heb ik tot nu toe nog geen hele erge zieke kinderen gezien maar ze zijn wel constant aan het huilen. Vooral veel kinderen met iets aan hun longen. De dokters laten mij veel patiënten onderzoeken, wat heel interessant is omdat je hier de verschillende geluiden in de longen goed kunt horen. Buiten deze onderzoeken en de rounds is er voor mij helaas weinig te doen, dus ik ga voor mijn laatste week alweer terug naar emergency als dat lukt. Gelukkig ben ik nog wel een beetje nuttig bij pediatrics, ondanks de taalbarrière, de kinderen vinden mij namelijk ontzettend interessant. Als ik rond loop voel ik af en toe een klein kinderhandje aan mijn doktersjas trekken en ze lachen allemaal heel veel naar me, super schattig. Als de kindjes een prik moeten krijgen of iets anders pijnlijks ben ik nuttig voor de afleiding!