Laatste weekend bij de hostfam

Op woensdag hadden we het plan om voor onze hostfamily en onze tuktukdriver zijn gezin te gaan koken! Zo kwamen we op het idee om Nederlandse en Amerikaanse pannenkoeken te maken. De Amerikanen werden alleen vrij enthousiast waardoor ze heel veel andere gerechten erbij deden, dus had niemand echt van mijn "Nederlandse pannenkoeken" gegeten. Het was wel heel gezellig en ik vond mijn pannenkoeken in ieder geval goed gelukt! 
Op vrijdag hadden we weer een medical camp. Deze keer was het vrij ver waardoor ik om 4 uur 's ochtends al op moest staan. Ik probeerde dus op tijd te gaan slapen maar het begon opeens keihard te regenen en onweren. Niet dat ik er bang van werd, maar het onweerde zo hard dat je van elke klap weer wakker werd en het hele huis voelde trillen en door de grote hoeveelheid regen begon het dak te lekken, precies in mijn gezicht. Toen ik wakker werd regende het nog steeds heel hard en stonden er blijkbaar veel straten onder water waardoor de chauffeur te laat was om ons op te pikken, maar dat is niks nieuws in Sri Lanka. Na 5 uur rijden kwamen we aan bij het medical camp, deze keer was ook een soort verzorgingstehuis uitgenodigd voor mensen met een verstandelijke beperking. Dit was soms best wel lastig aangezien ze het prikje voor bloedsuiker als heel pijnlijk ervaren en je ze moeilijk kan waarschuwen omdat je geen Singalees spreekt. Er waren dus een aantal mensen die keihard begonnen te schreeuwen en weg renden. Ondanks dat was het wel een leuke dag en kon het weekend beginnen! Alle andere volunteers gingen naar Kandy, maar aangezien ik geld wilde besparen en er toch nog wel heen ga besloot ik dat niet te doen. Er was mij aangeboden om een paar dagen langer bij mijn hostfamily en in het ziekenhuis te blijven, dus ik besloot mijn eerste bestemming van mijn reis, Hikkaduwa, dan maar dit weekend te doen. Maar ik werd afgeleid door chocoladetaart waardoor het te laat werd om nog daarheen te reizen die avond, dus ik ging terug naar Horana om de volgende ochtend de trein te nemen. Eenmaal aangekomen in Horana ontving ik een berichtje van Projects Abroad dat het iedereen werd afgeraden om te gaan reizen dit weekend en als je al onderweg was moest je terug gaan naar je hostfamily. Blijkbaar had het zo hard geregend dat er veel overstromingen en modderstromen waren ontstaan, waardoor ook al een paar mensen waren overleden. 
In de avond kwam een ander gezin langs bij mijn hostfamily. Het was hetzelfde gezin die ik had ontmoet tijdens Vesak en ze vroegen of ik bij hen kwam zitten (de hostfamily "leeft" namelijk boven en ik heb de benedenverdieping). Het was een super gezellige avond. We hebben de Srilankaanse versie van Saw gekeken, die zelfs nóg slechter is dan de originele versie. De vader van het andere gezin blijkt een bekende Srilankaanse zanger te zijn en zijn zonen hebben zijn talent gekregen, er werd dus veel gezongen en muziek gespeeld. Op dit soort avonden krijg ik altijd weer het pijnlijke besef hoe amuzikaal ik ben. Als grote afsluiter probeerde de jongetjes mij Singalees te leren, wat zij enorm grappig vonden. Niet alleen zijn de woorden onmogelijk om uit te spreken, ze lijken ook allemaal op elkaar, een letter verschillend en het is een heel ander (grappig) woord. Ondanks het gebrek aan Engels was het dus een hele leuke avond en vroegen ze of ik vaker een keer bij ze langs kwam. 
De volgende ochtend was het heerlijk weer en scheen zelfs de zon, ik snapte dus niet waarom we niet mochten reizen. In het nieuws stond wel dat er al 100 doden en 150 vermiste mensen waren door overstromingen en modderstromen, maar om mij heen was het gewoon droog en nergens een overstroming te bekennen. Ik baalde er wel van, maar nu had ik wel tijd om mijn trip goed te plannen. In de middag nam mijn hostfamily me mee naar een "nature pool". Weer door het gebrek aan Engels snapte ik er vrij weinig van en het was ook al heel bewolkt en kouder. Maar ik ging met ze mee in de tuktuk naar het einde van de straat en snapte eindelijk wat ze bedoelden. Het einde van de straat liep dood omdat de rest van de straten helemaal onder water stonden! Heel veel huizen stonden tot wel 1 m onder water. Daarna zijn we naar de tuktukdriver zijn gezin gegaan en kregen we rare maar lekkere vruchten te eten. De tuktukdriver heeft 2 dochters, een was er ook bij tijdens het eten en ze wil in Amerika studeren en haar Engels is ook wel goed, de andere dochter is volgens mij even oud als ik maar heel verlegen dus nog niet echt mee gepraat. Tijdens ons etentje hadden ze ons uitgenodigd om bij hen te komen eten aankomende dinsdag, dus dat is wel heel leuk! In de avond heb ik weer boven bij mijn hostfamily gezeten, spelletjes gespeeld en Discovery Chanel gekeken, omdat dat het enige Engelse programma op tv is. 
Vandaag heb ik mijn reis verder proberen te plannen, omdat een paar van mijn reisplannen nu letterlijk in het water zijn gevallen door de vele overstromingen. Ik heb heerlijk in de zon gezeten en volleybal gespeeld met de zoon. Ook heeft mijn hostmom het hele weekend alle gerechten die ik het aller lekkerst vind gekookt, zo kreeg ik springhoppers op vrijdag, curry met aardappels en eieren als lunch en hoppers als avondeten op zaterdag en noodles als lunch vandaag! Ondanks dat ik dus nergens ben geweest dit weekend was het wel een van mijn gezelligste weekenden tot nu toe. Aankomende week is echt mijn laatste week in het ziekenhuis bij de emergency en vrijdag begint mijn trip! Waarschijnlijk gelijk naar het oosten want daar schijnt de zon en zijn geen overstromingen. Ik ben wel heel benieuwd of je in het ziekenhuis veel merkt van de overstromingen. 

https://www.google.nl/amp/s/www.nrc.nl/nieuws/2017/05/27/honderd-doden-door-moessonregen-sri-lanka-a1560662/amp

Maak je geen zorgen om mij hoor, mijn huis zit op een berg dus ik ben hartstikke veilig!