Het ziekenhuis

Vandaag was mijn eerste dag in het ziekenhuis en het was ontzettend gaaf. Ik zat bij de PCU, dat is een soort van spoedeisende hulp. Hier gaat het wel wat anders dan in NL. Er staan 3 tafels in een soort hokje van ongeveer 12 vierkante meter met wat stoelen, hier zitten 5 dokters aan en ik. De patiënten staan in de rij en gaan bij een van de dokters zitten als deze beschikbaar is om hun klacht te vertellen. Meestal is het korte vraag zoals herschrijving voor medicijnen en soms heeft het meer onderzoek nodig. Als ze meer onderzoek nodig hebben worden ze naar een andere afdeling gestuurd, bijvoorbeeld voor een x-ray, en komen daarna weer terug voor verdere onderzoek. Buiten het hokje heb je nog wat bedden staan, waar mensen in liggen die naar een andere afdeling moeten en je hebt een hoek waar noodgevallen binnenkomen. De meeste dingen die ik heb gezien hadden te maken met diabetes, wat erg veel voor komt in dit land. Voornamelijk type 2 omdat ze letterlijk overal suiker in doen, heel veel koolhydraten eten en weinig sporten. Verder heb ik veel kleine klachten als buikpijn of rugpijn gezien en iemand die kans op rabiës (hondsdolheid) had met een positieve test voor allergie voor een van de medicijnen ervoor. Ook heb ik een paar noodgevallen gezien, meestal een allergische reactie op medicijnen. Het coolste wat ik vandaag heb gezien was een scooterrijder die een ongeluk had gehad, hij werd binnen gebracht met heel veel pijn en kortademigheid in dus het "noodgevallenhoekje". Na wat onderzoek bleek het dat hij vocht en lucht in zijn pleurale ruimte had en dit moest gedraind worden. Ook had hij hierdoor een en misschien zelfs twee klaplongen. In het ziekenhuis hebben ze echter geen CT scan, dus als de patiënt dat nodig had moest hij 2 uur naar Colombo rijden, want helikopters hebben ze hier ook niet. Het drainen ging door middel van een snee aan de zijkant van zijn borst, dat deden ze dus gewoon in die hoek, zonder verdoving en waar iedereen het kon zien. Ik denk ook niet dat het heel hygiënisch was aangezien er veel zieke mensen zaten te wachten daar. 
Ik heb ook de andere volunteers in dit huis ontmoet. Het zijn een jongen en en meisje die net afgestudeerd zijn in geneeskunde in Engeland. De jongen is overigens uit Nederland maar is in Engeland gaan studeren. Zij moeten vanuit hun universiteit 6 weken intership doen dus daarom zijn ze hier. Ze zijn heel aardig en als ik iets extra's over het ziekenhuis of de behandeling wil weten kunnen ze me goed helpen. Dat is heel fijn want soms is het heel moeilijk de dokters te verstaan door hun accent. Het schijnt dat je ongeveer elke dag zo'n ongeluk hebt als deze scooterrijder terwijl dit ziekenhuis in een heel klein dorp is, dat laat wel zien hoe gevaarlijk het verkeer hier is.
Ik heb overigens een paar foto's in mijn fotoalbum gezet maar het internet hier is vrij slecht dus het duurt even voor ze er allemaal op staan.